Аллоҳ таолога беадад ҳамду-саноларимиз бўлсинки, бизни мавлидин-набавий ойига мушарраф этди. Ушбу ой муносабати билан Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга энг яқин бўлган зотлар – саҳобалар ҳаётларидан ва Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам билан ўрталарида бўлган қизиқ маълумотлардан етказишни қасд қилдик. Аллоҳ таоло бу қиладиган ишимизни Ўзи қўллаб-қувватласин!
Саҳобайи киромларнинг сийратлари:
Саҳобаларнинг ҳаётларини ўрганиб, улар ҳақида катта илмга эга бўлиш мусулмонлар учун муҳим ҳисобланади. Улар пайғамбар ва Расуллардан кейин биз эргашадиган зотлар ҳисобланишади. Хулафои рошидинлар мутлоқ саҳобаларнинг афзалларидир. Уларнинг энг афзали эса Абу Бакр Сиддиқ розияллоҳу анҳудир. У киши Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам билан доим бирга бўлиб, даъват йўлида мол-мулкларини сарф этганлар. Бугунги кунимизгача Аллоҳ таоло, У зотнинг росули ва бошқа мусулмонларнинг назнида катта ўринга эгадирлар. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам у кишининг сиддиқлиги ва қалбларидаги муҳаббатларидан ибора қилиб шундай деганлар: “Огоҳ бўлинки, мен унинг дўстлигига шубҳа қилмайман. Агар ўзимга халил (дўст) олганимда, албатта, Абу Бакрни халил қилар эдим. Албатта, сизларнинг дўстингиз Аллоҳнинг халилидир” (Имом Муслим ривоятлари).
У киши ҳақларида:
* Исмлари – Абдуллоҳ ибн Усмон (Усмон бу Абу Қуҳофадир) ибн Омир ибн Каъб;
* Фил йилидан икки йил-у олти ой ўтиб туғилганлар;
* Кунялари – Абу Бакр;
* Лақаблари – Сиддиқ. Исро ва Меърож воқеасида Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни тасдиқлашда пешқадам бўлганликлари учун шу лақаб билан номланганлар;
* Кишилардан Исломга кирганларнинг аввали;
* Касблари – тижорат. Бу орқали у киши кўп мол тўплаб, мусулмонлар эҳтиёжи учун сарф қилганлар.
Жисмий хилқатлари:
* Юзлари оқ;
* Озғиндан келган;
* Елкалари кенг бўлмаган;
* Пешоналари олдинга чиққан;
* Юзлари озғин.
Хулқий сифатлари:
* Аллоҳ таолога бўлган иймонлари кучли ва қаттиқ тақволи эдилар;
* Набий соллаллоҳу алайҳи васалламга муҳаббатли эдилар. У зотга азият етишидан қўрқар ва ҳимоялаш мақсадида бор кучларини сарф этардилар;
* Тоат-ибодат ва солиҳ амалларга жуда берилган эдилар. Ҳатто, барча саҳобайи-киромлардан ўзиб кетардилар;
* Аллоҳ йўлидаги барча азиятларга сабр-бардошли эдилар;
* Кулфат тушган пайтда ҳам собит қадам бўлиб турардилар. Ҳатто, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам вафот этиб, саҳобалар саросимага тушиб қолганларида, сабр-тоқат ила шундай деб чиққан эдилар: “Огоҳ бўлинки, кимки Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васалламга иймон келтирган бўлса, албатта, у ўлди. Кимки, Аллоҳга ибодат қиладиган бўлса, албатта, У зот тирик ва ҳаргиз ўлмагай!”;
* Дунёда зоҳид, тақвоси кучли ва Аллоҳнинг азобидан қаттиқ қўрқар эдилар;
* Кофирларга қарши моллари, тиллари ва қўллари билан қарши курашганлар.
У зотнинг фазилатлари;
* Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга энг суюкли киши эдилар. Чунки, у кишининг Аллоҳ таолога кучли ибодат қилиб, қурбат ҳосил қилишлари, Исломга ҳарис эканликларини ва мусулмонлар эҳтиёжини қондирганлари бунинг яққол далилидир;
* Набий соллаллоҳу алайҳи васалламга бор иймон-эътиқодлари билан ишонар эдилар;
* Ислом нусрати йўлида молларини сарф қилар эдилар;
* Вафотларидан кейин Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ёнларига дафн қилинганлар;
* Халифалик даврларида муртадлар ва закотни ман қилувчиларга қарши кураш қилганлар;
* Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг вафотларидан сўнг, Қуръони карим унитилиб кетмаслиги учун уни жамлаш ишларини бошлаб берганлар.
Кўкалдош ўрта махсус ислом билим юрти
4-курс талабаси Эргашев Абдуссамиъ
Манбалар асосида тайёрлади.
