Сийрат китобларидан биламизки, Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам дунёда зоҳидона ҳаёт кечирдилар. У зот ўз ҳаётларида дунёга берилмадилар, унга мойил бўлмадилар, ҳатто парво ҳам қилмадилар. Роббисининг алданиб қолмаслик ҳақидаги амри ва қайтариғига итоат этиб, дунё зебу зийнатларидан юз ўгирдилар. Аллоҳ таоло айтади: «Кўзларингни уларнинг айримларини синашимиз учун биз баҳраманд қилган дунё ҳаётининг турли зийнатларига тикмагин. Роббингнинг
Қўл остидагиларга раҳмдил ва мулойим бўлиш Ҳадиси шарифда келади: “Раҳм қилувчиларга Раҳмон раҳм қилади. Ердагиларга раҳм қилинглар осмондаги зот сизларга раҳм қилади” (Имом Термизий ривояти, саҳиҳ). Талабаларнинг даражасидан устун саволларни имтиҳонга жойлаштириш жоиз эмас. Гоҳида ўқитувчи ўз даражаси билан саволларни тузади. Бу эса катта хато. Гоҳида, раҳбар қўл остидагиларига тоқатларидан ортиқча нарсани юклайди. Бу ҳам
Инсон ҳаётда илм, касб-ҳунар ўрганишга муҳтож. Шунинг учун ҳам инсон бешикдан қабргача илм олиш, уни ҳосил қилиш ва келажак авлодга етказиб беришга буюрилган. Муқаддас ислом дини илм олишни фарз даражасига кўтарди. Илм қоронғуликни ёритадиган нур, зиёдир. Илм олиш билан ҳаётимиз, йўлимиз ёришади. Кимки ҳаёти шамини ёқа олса ҳаёти асрлар бўйи сўнмайди. Бизнинг боболаримиз шундай бўлишган…
Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади: “Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам душанба ва пайшанба куни рўзасини тутишга ҳаракат қилар эдилар”
(Термизий ривояти.)
Оқил киши бирор нарсага жасадидан олдин ақли билан эришади Муваффақиятли талабанинг муваффақият сири нимада? Албатта, имтиҳон лаҳзаси уни ҳаргиз тарк этмаган талабанинг муваффақият ва ижтиҳод сири унинг эътиборли эканидадир. Аммо, дангаса талаба эса, имтиҳон вақтини унутади, ҳар кунлигини бошқа кунларгидек ўтказади, дўстлари билан бирга хурсандчилик қилади, яъни имтиҳондан сусткашлик қилади. Муваффақиятли талаба ҳеч қачон имтиҳон
Вақтнинг закоти Намозларни ўз вақтида адо қилар экансан, қимматли вақтингдан Аллоҳ таолонинг тоати учун бир қисмини ўтаган бўласан. Бунга мукофот ўлароқ, Аллоҳ таоло вақтингга барака бериб қўяди. Оз муддат ичида ҳам кўп ишларни қилишга қодир бўласан. Бордию инсон қимматли вақтини илм мажлисларига ҳозир бўлиш ёки қийналиб қолган мусулмонларга ёрдам бериш каби ибодатлар билан Аллоҳ таолога
Байтуллоҳни тавоф қилиш Байтуллоҳни тавоф қилиш жоҳилият давридаги арабларнинг амалга оширадиган ҳаж рукнларидан бир рукн бўлиб унинг маносикларидан ҳисобланар эди. Улар тавофни байтуллоҳга ҳар сафар кирганларида бажарардилар. Улардан ким сафарга отланса ёки сафардан қайтса албатта биринчи қиладиган иши байтуллоҳни тавоф қилиш бўлар эди. Исломдан аввал кийимсиз, яланғон тавоф қилиш одати кенг тарқалан эди, бу одат
Бутун дунёдан ҳожиларни ўзига тортадиган Каъбатуллоҳ Одам алайҳиссалом давридан Ер юзидаги биринчи ибодат қилинадиган жой ҳисобланади. Ривоят қилинишича Нуҳ алайҳиссалом даврида бўлиб ўтган улкан тўфон сабабли Каъба осмонга кўтарилган эди. Орадан вақт ўтиб Аллоҳ таолонинг амри билан Иброҳим алайҳиссалом ва ўғиллари Исмоил алайҳиссалом томонидан Каъба қайта қурилган эди. Қурилиш якунига етгач Аллоҳ таолонинг амри билан
